Çawa ku di çar salên dawî de her roj gotiye “Edalet” ew ê dîsa…

Beril Caymaz

9 Mart 2023 14:07

Di sibeheke sar a payîzê de li deşta Sirûcê li taxeke kevn li benda Ferît Şenyaşarî me.

Em hev dibînin û ber bi mala wan ve diçin. Ev avahî heta çar salên berê apartmana malbata Şenyaşaran bû. Dayika Emîne niha bi kurê xwe yê biçûk Mehmet re li vir dijîn. Li zîlê dixim. Piştî sê dengên çikînê, derîyê hesinî vedibe û Emîne Şenyaşar xuya dike.

Tûtîyê xoşebere bi dengê xwe salonê dihejîne.

Her çiqas serê sibê be jî Ferît Şenyaşar dixwaze bi lez û bez ji malê derkeve.

Anê, ger tu hazir î, em herin. Dozger di saet heşt û nîvan de tê dadgehê.
Ferît Şenyaşar

Dayik piştî nimêjê ji kurê xwe Ferît re dîbêje ku divê ew pêşî melhemê li çavên wê yên dieşê û lêvê wê yên verimî bide.

Dayika Emîne ji dema dest bi nobeda edeletê kiriye û heta niha gelek pirsgirêkên tenduristiyê re rû bi rû maye.

Çavên min nemaye, ez bi zehmetî dibînim. Bila kurê min ji girtîgehê derkeve wê çaxê ezê ji çav û cogên xwe emelîyat bibim.

Em ji Sirûcê ber bi Edlîyeya Rihayê ve diçin. Dayîka Emîne li qoltuxê paş bi çavên xwe yên nivvekirî derve temaşe dikir.

Ferît got, ew her sibe di saetên kar de ji malê derdikevin û ber bi êvarê ve jî vedigerin mala xwe.

Ger rojekê mamoste ji kurê min ê diçê dibistana seretayî re bipirse ka ‘Bavê te çi karî dike?’ ez meraq dikim dê kurê min çi bersiv bide.

(Ferît dibêje û dibeşişe…)

“Em her sibehê Sûreya Yasînê guhdarî dikin”

Di nîvê rê de Ferît dibêje ku, “Em her sibehê sûreya Yasînê guhdarî dikin û diçin nobetê” û pê re destê xwe dirêjê radyoyê dike. Rê li ber me dirêj dibe.

Em li dora heşt û nîvan li ber edlîyeyê disekinin. Ferît tabûreya dayika xwe datîne li ber barîkatên betonî, paşê jî pankarta bi nivîsa ‘edalet’ daliqand. Li ber pankartê disekine û bang dike “Maf, Hiqûq, Edalet..”

Min bala xwe da ku erebeya Serdozgerîyê dema derbas dibe bang kirin. Piştre rûniştin û bêdeng li benda edaletê man.

Dayik û kurê wê li vir jî li edaletê digerin

Şenyaşar û kurê xwe bi parêzerên xwe Gokhan Dayik û Hîdayet Enmek re hevdîtineka kurt pêk tînin.

Dû re dema taştê-xwarinê hat. Em ji bo şorbeyekê vexwin diçin xweringeha baroyê. Wan şorbe di saet 12an de vedixwarin. Ji sibêhê ve yekem xwerina bû ku ji qirîka wan derbas dibû.

Em vedigerin ber edlîyeyê. Bandora germa nîvro li Rihayê zêde ye. Ew qartonên xwe yên ku li ser wan diruniştin danîn bin siya darekê. Dayîk û kurê wê li vir jî li edaletê digerin.

Welatîyên ku ji bo serdana dayîkê tên, bi gotinên xwe dilê dayikê germ dikin. Dayîka Emîne çiroka xwe ji wan re digot û digiriya.

Kurê min li girtîgehê ye. Mêre min û zarokên min hatin qetilkirin.

Îro 604emîn roja nobetê ye. Ferît danê êvarê dema hevl dide ku pankarta bi nivîsa “edalet”ê hilbide, çend polîs tên cem wî. Polîsan ji Ferît re gotin:

Ji vir biçin, careke din pankartê li vir ve nekin.

Ferît bi aramî guh dide polîsan û pankartê dipêçe.

Dema em diçin malê li Sirûcê di ber avahîyeke reş re derbas dibin. Dayîka Emîne bi tiliya xwe vê avahîyê nîşan dide û dibêje:

Binêre li vir mêre min û zarokên min hatin kuştin.

Ew avahî Nexweşxaneya Dewletê ya Sirûcê bû.

Wêneyeke li ber dîwarê betonî hatiye kişandin

Saet derdora pencan em dikevin avahîyekê nû hatiye çêkirin.

Me beriya wê bûyerê wê apartmanê çêkiribû. Her xanîyek ji bo kurekî xwe veqentandibû. Niha jî li vir kesên xerîb dijîn.
Dayika Emîne

Em dikevin malê. Çend deqîqe şûn da zîla derîyî lê dikeve. Keçikeka bi porê reş dikeve hundir. Ew neviya dayîkê ye û navê wê Rojda ye. Rojda 4 salî ye. Dema 4 mehî bûye bavê wê Fadil Şenyaşar ketîye girtîgehê.

Dîya wê Fadîle, wêneyê di telefona xwe de nîşanî min dide.