Ne eyb e û ne şerm e, “ped” hewceyîyeka bingehîn e û hêj lazim e

Îro rêxistinên jinan yên Diyarbekirê ji bo jinên di kampan de dimînin, ped, cilên binî, alavên paqijîyê… kirin di tûrikan de û birin kampê.

Rojên xweş û dilşad

Ji ber ku mexdûrên erdhêjê êdî ne rojeva yekem a Tirkiyeyê ne û rojev hilbijartina serokkomarê/a nû ye hewceyîyên mexdûran jî têne jibîrkirin.

Jinan gotin ew ne bi tenê alîkarîya maddî didin ew dixwazin li rexa wan jinan bin. Di notekê de hatibû nivîsîn “em ê bi hev re rojên xweş û dilşad bibînin.”

Jinên ciwan nexwestin bersiva pirsên me bidin (digel ku me soz da em fotrafê ti kesan negirin û navê wan nebêjin).

Pîrejinekê diyar kir piştî cara yekê neviya wê li kampê ket “rewşeka taybet” wê nekarî cilên binî an pedekê ji neviya xwe re peyda bike.

Wê got ji roja erdhêjê ve, ev mehek e wê û malbata wê nekariye serê xwe bişo.

Ji ber ewlehiyê polîsan destûr da jin 5 bi 5 biçin. Her komeka ji 5 jinan pêk tê tûrikên xwe dan milê xwe û çûn kampê. Ji bo medyayê destûr nehat dayin.

Di her tûrikî de noteka piştgirîyê jî hatibû nivîsîn.