Kundera di metneke xwe de dibêje, “roman berhemeke Ewropî ye û milkê Ewropayê ye” [1]. Belê rast e ev tespît, lê kêm e. Gava roman bû roman, ne tenê hebûna Ewropayê, hebûna
4 xwendekarên ciwan yên beşa kurdî ya Dîcleyê, 4 hezkirî û peyrewên Berken Bereh û şiîra wî, bi dorê, her yek li cihekî cuda yê salonê, rabûne ser lingan û şiîreka Berken
Di karên honakî de ji dêvla gotina rasterast, pêhesandin an jî nîşandana tiştan ji min re gelekî bi qîmettir e. Jixwe gelek zanistên dîtir hene ku her tiştî rasterast dibêjin. Lê tiştên
‘‘Barê me welat bû, rêça me dûr bû’’ û carna hêdî carna zû em her diçûn. Fikrên me zelal bûn, me digot welatê me bindest e, em ê bixwînin, bipeyivin, miletê xwe
I. Befr/Berf Vê hefteya borî befir/berfa ewil ya demsalê barî şikir. Dibejin ji ber La Ninayê îsal zivistaneka dijwar e. Vêca kerem kin pênaseya Wîkî Ferhengê: berf / بهرف )m.) ava qerisî
Li gorî rapora DFGyê ya meha Mijdarê ya sala 2024ê, 21 rojnameger di nav mehekê de hatine desteser kirin. Ev hejmara herî bilind a mehên dawiyê ne. Sedema zêdebûna binpêkirinan Piştî tayînkirina
“Miheqeq yekî/ê îftîra avetibû stûyê Josef K. herçiqas tiştekî xirab nekiribe jî, gava serê sibê ji nav cihan rabû hate tewqîfkirin”[1]. Bi vê hevoka efsûnî dest pê dike romana Dewa ya Kafka.
Bîranîn, wek şopên jiyanê, di avakirina nasname û keseyatiyê de, roleke mezin digre ser milê xwe. Bi tunekirina bîranînan, perçeyek ji nasnameya me kêm dibe, aîdiyeta me sist dibe. Gelek caran jî
Remezan Alan Bizavên ku bi îddiaya serwerîyeka neteweyî radibin mecbûr in xwedî-tolerans bin, çiqas tûnd bin jî rexneyan daqurtînin û heta ji wan mifayê wergirin, mafê rexnekirinê qebûl bikin, bizanibin ku avahîyên
I. Ekspertîza Mirovan Di vê serdema ragihandinê da bi kanalên curbicur gelek kes bê destûr, hop dikevin jîyana me. Paşê hem diêşin hem jî me diêşînin û gava bêyî xatirxwestin diçin jî
Li vî welatî êdî ne kafe, ne xwaringeh û ne jî mizgeft aîdê me ne. Lewra ne rewşenbîr, ne siyasetmedar, ne îmam û ne jî nivîskar êdî nikarin xwe wekî kesekî bibînin